SERENCAM
Serencam
beni yüzüme yüzüme anlat nar tanem
suçum ne bileyim
yarým kalmýþ öyküleri seçiyorum hep
uçurtmalarýn iplerini koparýyorum ellerimle hani doyamayýz ya þu özgürlüðe
bütün tevatürleri atýyorum sayfalardan
gülistana uðramýþlýðým var elbet
ve þunu iyi bil ki
yaþama gücü veriyor insana karþýlýksýz iyilikler
gece çýðlýk çýðlýða yine
bir kadýnýn billur düþlerini yiyor acýmasýz ademoðullarý
Tarlabaþý’nda
izbe bir handa kahrolasý karanlýklar bitmez ki
yeryüzünün ilk aþký ne zaman yaþandý ki
yaðmurlar yaðýnca mý
yoksa toprak kokusu yayýlýnca mý
nar çiçeði gülümseyince mi
ya en son ne zaman coþtu yüreklerimiz
delimsi sularýn peþinde
bir tükünün eteklerinde susan mýzraplarda
eðer bunlar olmadýysa yaþam ne çekilmez ne acýmasýz bir bela
adamlar zor da olsa ocaða odun taþýyor tencere kaynasýn diye
bakýmlý bakýmsýz kadýnlar alýþveriþ telaþýnda bazen ayna karþýsýnda
çocuklarýn dünyasý çok renkli
okula gitmek oynamak koþmak gülmek ve uyumak gibi
þu an bir cigara daha yakýyor tiryakinin biri
yüzlerce yolcu az önce Ada vapurundan indi bile
biliyor musun nar tanem
dünyanýn didik didik ediliþine aklým ermiyor bir türlü
þu amansýz egolar kibirli kibirler art niyetli savaþlar zamansýz yitip giden yaþamlar
ben de elâlem gibi yaþýyorum iþte
aslýnda her þey ama her þey varla yok arasý
bir sabah kalkýyorsun ki
bir varmýþ bir yokmuþ
Þükrü BEÞÝKTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.