bütün gökyüzü bizim diyen martýlarý hayranlýkla seyrederken günlerden birgün bir Kadýn yavru martý kulaðýna sessizce fýsýldamýþ avuç içlerindeki sevgi kýrýntýsý bile týka basa doyururken bizi söylesene be Kadýn bu kadar güzel gülmeyi bu kadar güzel sevmeyi kimden öðrendin ..?
kadýn utanmýþ uzun bir süre ama o kadar çok mutlu olmuþ ki martýnýn sözlerine çocuk kalbi hep göklerin masumiyetine deðmiþ masal bu ya evvel zaman içinde sevginin biz haliyle baþlayýp kalbur saman içinde kadýn nefes aldýðý sürece devam etmiþ...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.