sâhi aþk hangi parktaki aðacýn ikiye ayrýlan gövdesinden -avuçiçlerim aðacýn kabuðunu tutmaktan acýsa bile- nasýl da arþipel arþipel gülümsemiþtim sana sen elinde fotoðraf makinasý ben bir poz daha dedikçe arka arkaya flaþlar patlarken nasýl da karnýmýz aðrýmýþtý gülmekten
sonra ters döndürüp dünyayý suretlerimizi akan suya teslim edip en sevimli selfimizi yaparken çocuklar gibi nasýl da þendi yüreklerimiz
âhhh aþk o park o cadde o çocuk bahçesi o dünya o gezegenler olmazsa olmazýmýzdý her gün bizim nasýl da güzel ölümsüzleþtirmiþtik her aný
sâhi aþk hangi özlem denizinin penceresinden nefes almak için koþmuþtuk birbirimize önce göðün maviliðinde kanat çýrpýp yeniden nasýl da doðmuþtuk sarmaþ dolaþ olunca ruhlarýmýz yüreðimiz tit tir titrerken nasýl da güzel öpmüþtün alnýmýn bin asýrlýk hasretinden nasýl da güzel okþamýþtýn saçlarýmýn binbir sýzýlý telinden...
nagi han
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nagihan ERGÜL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.