ismini sayýklarken us’um suskun çýðlýklar demliyor göðsümün duvarlarý
ayak uçlarýma düþen yaralarýmýn kabuklarýný koparsam bileklerim taþýyor yokluðunca kalbimin yorgunluðu hafif kalýyor aklýmý aðlatan, aðýr cümleler arasýnda
her gece birikmiþliðin sancýlanýyor sol yanýmda bir yerde nefesimde çivilenen sensizlik avazsýz býraksa da sözcüklerimi hissediyorum gözlerinin nemini yüzünde ve iliklerime kadar üþüyorum o vakit
her gece uðulduyor içimin sesleri sen boyunca uzanýp tutsam ellerinden diyorum sayfalar dolusu yazdýrýyor ellerin bana
... ve sonra boþ duvarlara çarpýyor harfler çünkü ellerin önceki zaman ellerin geç(e)meyen an ellerin hiç benim ol(a)mayan
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.