Gurur hep ön plana çýkar
Ýlk adýmý karþýmýzdakinden bekleriz
Sevdiðimizi söyleyemeyiz bir türlü
Haykýrmak yerine sukut ederiz
Akan gözyaþlarý ulaþmaz yerine
Kapatmýþtýr sevmelere yüreðini
Sen onu çok sevsen de
O’nun dünyasýnda yoktur yerin
Veda etmeyi beceremeyiz bir türlü
Ýçimizdekileri kusarýz marifetmiþ gibi
Boþ sokaklara yazýlan yazýlar havada kalýr
Birgün onlar da silinip kaybolacaktýr
Siyahý beyaza çaðrýþtýran o geceyi
Unutmak mümkün mü
Arkandan bakakaldý yaþlý gözlerim
Dudaklarýmdan fýsýltý halinde çýktý kelimeler
Ýçimden gitmez dedim
Alýþýk deðilim vedasýz gidiþlere
Duyduðumda inanmak istemedim
Önce titredim dona kaldým öylece
Gözlerimden iki damla yaþ süzüldü yanaklarýma
Giderken bir elvedayý bile çok gördün
O maðrur tavrýn hiç deðiþmemiþti
Ayrý dünyalarýn insanýydýk ikimiz de
Yollarýmýz ayrý çizgimiz çok netti
Geride býraktým tüm hüzünleri
Geçmiþin izlerini sildim
Artýk ayaklarýma batmayacak dikenler
Elbet seveceðim biri çýkacak karþýma
Yalan mýydýn sen
O bakýþlar gülüþler senin deðil miydi
Söyle benden ne istedin
Nakýþ nakýþ iþlerken yüreðime seni ...
Refik
21 . 11 . 2016
Ýstanbul