Kendimden kaçtýðým zamanlarý yaþýyorum
Sessizce döküyorum gözyaþlarýmý
Belki kaybolur acýlar uyuyunca diyorum
Býrakýyorum telefonu elime uzak bir yere
Yalnýzlýk simsiyah bir gece gibi müptela bu aralar
Ne senden öncemi düþünebiliyorum
Ne senden sonramý yaþayabiliyorum
Adý neyse yaþadýðýmýn
Bilmek de istemiyorum artýk
Kendimi kaybediyorum göz kapaklarýmýn altýnda
Yumuyorum gözlerimi
Yitiriyorum kendimi karanlýklarda
Gömülüyorum kendi yüreðime
Acý bir yutkunmadýr senden kalan
Enkazýný kýzýla boyadýðým
Zaman benimle hüzünlü
Mekan benimle yetim
Aya sensiz bakýyorum
Düðüm düðüm düðümleniyorsun boðazýma
Kimse farkýnda deðil çýplaklýðýmýn
Baþbaþayým dile dökemediklerimle
Mevsim bende hep kýþ
Biter biter baþlar
Yok u yok sayýyorum
Üstümü yorgan gibi kapatýyorken gece
Birden bire büyüyor içimde yerin
Gözlerinde bir giz yanýyor hâlâ el deðmemiþ
Günler geçiyor dönmüyor geri
O gün bu gündür kapkara bir bayrak dalgalanýyor odamda
Ah sevdiðim
Þimdi sen de gözlerini kapa
Gece kanatlansýn gözlerinde
Çünkü ben de gözlerimi çeviriyorum büyülü yüzünden
Sen de unut kendini
Unut beni
Seni seven gitti çoktan umutlarýný valizleyerek