Çocukluğum Yalan

Çocuk zamanlý günlerdi büyüdüðümüz ev
Odalar baþ ucu gaz lambasý.
Sonra elektrik
Kazanlar dolusu yemek demekti
Yol kenarý asfalta aktý.
Büyüdü ev
Pencere
Televizyon
Dýþarýda sandalyeler dolusu adam.
Sivrisinek
Tezek tütsüsü
Benim payýma sýtma düþtü çeltik tarlasýndan.
Dehþetliydi sanrýsý
Annem korktu
Dellendim sandý
Doktorun çantasýndan kinin’i
Hükümet mührüyle kopardý.
Ýki köþe
Ýki direk
Parlýyan merdiven
Belki ýþýk bir güneþti
Belki kayan bir yýldýz
Dilek tutup alnýmýzda uyuyup uyanan.
Çýtlýk aðacý severdi beni
Bilirdim aðzýmdaki tadýndan.
Kim ne söylediyse düpedüz yalan
Karýncaya sorsam nerden bilecek
Avuçlarýmda beslediðim ateþ böceklerini
Gecesi
Gölgelerin süslediði tenimde kývranan
Gelecek bir zaman.
Kim
Neyi
Nerden bilecek …
Masaldý belki kelebeðin taþýdýðý
Umut !
Ýçimde uyanan uyku
Ölümse
O da yalan..
Her yaz baþý salýncak kurardýk
Bak
Bunu iyi bilir incir aðacý
Týrmanmak ayrý, çocuk telaþý.
Deste altý yýlanlar
Kayardý ayaklarýmýzýn altýndan
Korku korkardý
Korkumuz kýkýrdadýðý zaman.
Þimdi
Çamurdan bebeklerimizin gülüþüne villalar dikmiþler
Top
Tüfek desen
Koca bir yalan..
Leydiler ince belli bardaklarýyla
Çay içiyor her ikindi vakti
Çocukluðumdan arta kalan o fotoðraftan.
Bir dal kaldý avazýmda
Onu da kýrýp asmayýn Aman !

Havva Kýlýç
Sosyal Medyada Paylaşın: