Şah çekiyor karanlık...

gece yüzümü okþuyor usulca
serpilmiþ yýldýzlar askerleri
sýkýþtýrýyorlar kalelerimi
karþýdan þah çekiyor karanlýk
mat oldum olacaðým
içimde devrik bir ülkenin külleri
asil kanýn üvey diyor
ruhumdaki son mumu üfleyip
pembe ve buzlu yollara düþüyorum
gýcýrdayarak açýlýyor içimdeki kapýlar
hiç birini çaldýðýmý hatýrlamýyorum
biliyorum
kalbimin bekçilerinden hayýr yok
hissizim
derin bir uykudan uyanmýþ gibi
kederlerimi yutkundukça
yalnýzlýðýmý büyüten duvarlarým
umutlarýmý aç, günlerimi susuz býrakýyor
güneþ koynumda vedâ ediyor kalbime
acýmý harf harf heceliyor çalan piyano
ruhumu býrakýyorum notalarýn sýrtýna
mevsimlerden mevsimlere süzülüyorum
sonhaharda duraksýyor,
yere düþen yapraklara
aðýr aðýr hapsoluyorum
kendi evimin öksüz kýzýyým bu sýralar
tütsü ve çay kokan çiçekli perdelerim
gün ýþýðýný görmeden ölen þiirlerime benziyor
soframdaki tuzluk aðlýyor tatsýzlýðýma
ekmek sepeti boþ, koridor küskün
sokaktaki lamba sýrtýný dönüyor odama
karþýdan þah çekiyor karanlýk
mat oldum olacaðým
gökyüzünün ellerine týrmandýkça
yeryüzü sürüklüyor beni yataðýma
teslim ol çaðrýsýna irkiliyorum
tersine çakýlýyorum tavana
þaþkýn beyaz bir yarasa gibi
kanatlarým havada
sâhi, kimse görmüyor mu?
gökkuþaðý dalgalanýyor
beyazý temsil eden bayraklarýmda
karþýdan þah çekiyor karanlýk
mat oldum olacaðým
kalelerimi korusun þehrin lambalarý
sabaha da söyleyin bekletmesin
kýpýrdayamýyorum...

✒T.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: