Umut adýna kendime sakladýklarým
Adýnýn önemi yok
Sevdiklerim
Baþýmýn üstünde taþýdýklarým
Ya da yüreklerine yüz sürdüklerim
Ýsmimin baþ harfine sakladýðým
Geçmiþim ve geleceðim
Ýçimin kýrýlan dallarýnda
Annesizliðime boyun büküþüm
Bir sürü yetim hayallerime ev sahibidir yüreðim
Kimse bilmiyor
Annesizliðime siyah beyaz bir resimde teselli bulduðumu
Kendimi gecmiþe asýp sorguladiðýmý...
Ah gözlerim!
Gözlerim diyorum anne!
Ýçimde biriken hüznü akýtmaktan yorgun
Ve geçmiþe dokundukca
Üstüme bulaþan kokun
Yüzümde öksüzlüðümün acýsý
Ýçimin yangýnýnda
Sana hasret nasýl üþüdüðümü
Kendime bile anlatamazken
Nasýl anlatýrým el âleme?
Korkuyorum!
Bakamýyorum yüzümün öksüz yanýna
Aynalar yalan söylemez
Tedirgin ve korkaðým!
Yüzümü aynaya teslim edemiyorum
Ya öksüz yanýmý dilim söylerse ulu orta
Boðuyorum sesimi
Yutkunuyorum!
Ah annem!
Hangi günahýmýn cürmüdür yokluðun
Bir kerecik gelsen
Baksan gözlerime
Tutsan yüreðimden
Anne
Annem desem
Yetim yanýmý örtsen
Sana sarýlsam
Tutuþtursan güneþi ýsýtsan
Tüm yetimlerin eksik yaný olsan
Çok þey mi istediðim "Anne"
Toprak koksada tenin
Yollarýna duâlar serdim
Sana öyle hasretim ki
Çýk gel ANNE...
ASMEROZ-62
---Gülþen Polat---
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.