Özlemek baþýmda mýh tomurcuðu gönlümüzde yan yana býrakýlmýþ son baharýmýzda suretimiz aynada kýrýlmýþ gerçeðimiz acý soðan! soluksuz kalýrmýþ insan karanfilin keskin kokusunda
Eksilmeyenim kalmadý o deli hallerim sert vuruþlar yapmýyor artýk dizelerim suyu yakan þair gidiyor deme bir kez de isyana bir es ver düþüyorum ellerinden anlasan
Yudumla göz yaþlarýmý ve adreslerinde bulunamayan insanlar gibi kaybolmadan bulsan
Bizde zeytin aðaçlarý hep öndedir þair portakallar ardýnda turuncu mis gibi kokar hey çocukluðumun tek ekþi narý ellerimden dökülüp topraða özledim kýpkýrmýzý gel! kimseler o adreste oturmasa da...!
23.10 11.11.2016 Jale KESKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Jale Keskin (Karadurmuş) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.