Mevsimi Kışa Döndü

Dondururken bedeni, buz kesti eli kolu
Daha bahar gelmezken, mevsimi kýþa döndü
Cemrelerim düþmedi, güze uðrarken yolu
Ayaðýný çelmezken, mevsimi kýþa döndü


Ýçi ýsýtan güneþ, uzaklaþtý yanýndan
Kara bulutlar çöktü, soðuturken canýndan
Kalbi horlanýyordu, damardaki kanýndan
Sýcaklýða dalmazken, mevsimi kýþa döndü


Gönlünün sarayýný, buzdan kalýplar sardý
O anda yürek ise, yanýp tutuþan hardý
Camdaki buðularda, hüzün izleri vardý
Nemlerini salmazken, mevsimi kýþa döndü


Öyle aðýrken yükü, dizlerle yere çöktü
Tesellisi bildiði, gözünden yaþlar döktü
Talihine küserek, kadere boyun büktü
Yazgýsýný almazdan, mevsimi kýþa döndü


Umutlarýn üstüne, lapa lapa kar yaðdý
Ferini kaybettikçe, sanki iliði saðdý
Ömrünün kalan yaný, gözde örümcek aðdý
Zerre hayrý olmazken, mevsimi kýþa döndü


Nesrin Önem
12 11 2016






Sosyal Medyada Paylaşın: