zaman trenini çoktan kaçýrdým onu yakalamam imkansýz artýk... ortaya çýkýpta, birdenbire ýrýyan beyaz bir melek gibi tüneyip gittimi acaba? utkusuz kalan soluklarýmýn arasýndan....
bir zamanlar ne düþler kurardýk seninle, hardal sarýsý gözlerimiz renklenirdi parlayan yýldýzlar gibi, yanaklarýmýz kýzarýrdý birbirine deðince, dudaklarýmýz ýslanýrdý, heyecanla öten kalplerimiz birleþince, granitler yumuþardý ellerimiz deðince....
ah! ! nasýl da bitti tanrým hala inanamýyorum yalvar yakar dökülüyorum, zamana inat yaþamaya çalýþýyorum ama; her gün biraz daha korlaþan yüreðimle, her gün biraz daha örselenip eriyerek, her gün biraz daha yorularak, biraz daha ölüme yaklaþarak......! ! ! Sosyal Medyada Paylaşın:
roman21 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.