Özlemek Adına Hipotez

I.
o sabah, dibimde, tutmuþtu elimden
varsam da yoksam da
gökyüzüne uzanan bir kulenin altýnda
gölgeyken ve yalnýzken
daha soðuk olurdu güneþ
onu düþünüyorum dakikalardýr.

duyuyorum bir çýrpýnýþta ölümü
önüme uzanýp yatan sokaðý
bir deniz minderinin dibiyle
farkýndayým sessizliðin ve
gökyüzüne bakýnca görüyorum gözlerini

o sabah, yalnýz baþýma
baþýboþ bir nota gibi bozkýrda
onu düþünüyorum dakikalardýr.

II.
saat ibresine kafa tutar gibi aðýr aðýr
ödünç alýyorum seni,
ölümden ve zamandan.
ýslak ekmek gibi kokardý sonbahar
sözgelimi sonbaharda adýný unutmak
unutmak! ama nasýl
maaþ gününde geliþen rasyonel olaylar
unutmuyorum hiçbir þeyi
odamda þahlanýyor
odam çingene atlarý
odamý giyiniyorum üstüme
dýþarý çýkýyorum tramvay arýyorum
bu þehirde yok!
bir durak ötede seni bekliyorum oysa
ne kadar uzak

ben sevmedim zamaný hiç,
bekledim ve beklemedim
þu narý soy dediler ama elmayý da
-zaman- ile olurdu oysa
yatýþmýþ bir imamýn duasýndan arta kalanla
soymadým, zamana kalsýn hepsi

III.
öðrendim öðrenmesine de, özlemek de bir geliþmedir
ansýzýn tanýmadýðým bu þehir
oteller, maðazalar ve iþ hanlarý
satýn alamadýðým özlemek de
sonra kýþ öncesi belli belirsiz yaðmur ile yýkamak
bütün þehri, adýný unutturmadan yaþamak
üç-beþ güvercin dilinde

anlayamýyorum
zaman çok yavaþ özledikçe
yalnýzca bu sebepten mi yavaþ
örneðin özlersen yarýný, zaman emekler
dahasý zaman, zamanla ilerleyip evrilir insanlýða
yalandýr kýsalýðý yaþamýn. -insanýn özledikçe ömrü uzuyor-
özellikle de insan dediðimiz þey,
sonuna kadar özlüyor.

iþte, az önce yaðmur baþladý, çarþamba günlerden
dönüp etrafýnda bir bilinmezliði irdeliyor
ben oturur oturmaz
belim bedenimi besliyor arkadan destekliyor
iþte çýkýyor iz býraka býraka kuytulardan ölüm
alýp baþýný gidiyor da
tek celsede.

Sosyal Medyada Paylaşın: