GİTME DEMİŞTİM

GÝTME DEMÝÞTÝM

hüzün var
gitme demiþtim sana bilmediðin o þehre

küllenir yangýnlarýn
of’larla geçer tüm zamanlarýn
elele gezdiðimiz kaldýrýmlarý
düþ/lerinden çýkardýðýn ben’leri özlersin

aþka yanýk þarkýlar dinler
ýslatýrsýn her yaðmur sonrasý düþ/lerini
ve bir daha bulamazsýn beni

diz çöker düþ/tü/ðün karanlýklara
geceye tünek baykuþlarla
paylaþmak istersin sefilliðini

gözlerimle seviþmeye hasret
infaz edilirken yüreklerimiz
yaþamýn fýrtýnaya maruz
kirpiklerin daraðacý olur

içine akýtarak yaþlarýný
kendi ipini kendin çekerek
týrmanýrsýn yokuþ yukarý

gitme demiþtim
terk etme bu þehri
baðý çözülür dizlerinin
içine benli bir sýzý çöreklenir
yýrtýlýr gecenin bir yerinde düþ/le/rin


gitme demiþtim
terk etme
olma þehri mezarlýklara yakýn

paylaþamazsýn acýný
geceye tünek baykuþlarla
her solukta ölüp, ölüp dirilirsin bensizlikte

Efkan ÖTGÜN




Sosyal Medyada Paylaşın:

Hüma Efkan Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜNAYDIN SEVDİĞİM DELİ ADAMLAR SUS RİYAKAR, İKİ YÜZLÜ İNSANLAR GÜNAYDIN BABALAR GÜNÜ ŞEHLA BAKIŞLI CEYLAN DÜN DÜNDE KALDI AZİZİM. AYRILIĞIN ERTESİ GÜNÜ AH BE ÇOCUK