YÜREÐÝMÝN RAHMÝ sen hezeyanlarýn havarisi hangi ahvalin sanrýsýydýn hangi maviye gri ki hangi yaraya merhemler sürdün
sol yanýmda senli bir sýzý sür ki dinsin bu acý
boyama mavi düþlerimi griye olma kabuslarýmýn tanýðý hece hece bölme rüyalarýmý
kuracaksan daraðacý yüreðimin rahmine düþürmeden aþký cenin halindeyken vur sol yaný kanamalý bir doðumla öldür beni
o kadar ahraz mýsýn ki o kadar acýmasýz duymazsýn bunca feryadý
hiç mi olmadý mutluluða dair düþlerin sývasý dökülmüþ ruhunda karanlýklar aksettikçe düþlerimi dahi yakmaktasýn
bilirim aydýnlýðý yok bu aþkýn sabahý olmayacak bu ayrýlýðýn
artýk çok geç bilirim doðumu çok yakýn ehli deðilim lakin sezaryenle kendi göðsümü yýrtarak alýyorum belki piç bir aþk öksüz büyüyecek ama baþka yüreklerde yine yeniden hatta bin defa doðuracaðým bu aþký
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.