Akþam olur kanar yaralarým
Güneþ ufuk çizgisinde kaybolurken
Sessizce aðlarým
Yanaðýmda birikir gözyaþlarým
Gökyüzü griye döner duymuþ gibi sesimi
Ay inzivaya çekilir
Yýldýzlar daðýlýr toplayamazsýn
Zamaný alamazsýn geriye
Giden varmýþtýr çoktan gideceði yere
Hüzün çöreklenir yüreðinde
Giderken yanýnda çok þey götürür
Yaþanmýþ ne varsa görmez gözü
Belki solgun bir bakýþ
Ya da iki damla gözyaþý
Dilinde ismi yüreðinde dinmeyecek sýzý
Arkasýndan bakar kalýrsýn
Aklýný baþýndan alan biri var nasýlsa
Yarým aðýzda olsa söyler sevgisini
Baþka bedenlere teslim eder kendini
Uzun sürmez sevgisi alýr hevesini
Hayallerin yýkýlýr umutlarýn tükenir
Ellerin buz tutmuþ bir halde dönersin geri
oysa
Ömrümü ömrüne adamýþtým
Terk edilmeyi kendime yediremedim
Buruþturup attým sana yazdýðým þiirleri
Tek nüsha olarak kaldýn yüreðimde
Ne virgülle ayýrabildim
Ne de son noktayý koyabildim
Anlatamadýðým duygularýn sahibi sensin
Bitmeyecek þiirsin kaðýda dökemediðim
Sen nerden bileceksin
Ateþi bile söndürürdü benim sevgim ...
Refik
08 . 11 . 2016
Ýstanbul