Son Karalama

Son Karalama
Bu sana yazdýðým, son þiir Sevgili!
Kalemin kâðýtla son yüzleþmesi,
Mürekkebin gönül yangýnýyla son közleþmesi,
Cümlelerimin firarý, aklýmýn kararý,
Belki de geri kalan ömrümün, bütün zararýdýr…

Ama sen mutlu ol, bu yeter!
Benim hiçbir önemim yok zaten.
Biliyor musun?
Neyi diye soracaðýn yok zaten,
Merak ettiðinden deðil ama, ben yine de söyleyeyim…

Anlatacaðým þeyler “ÖNEMSÝZ”
Lakin anlatmam, benim için “ÖNEMLÝ”
Tam da bu sebepten yazýyorum yine,
Karalýyorum demek daha doðru…

Ben seni kaderim,
Acýdan elimde kalan tek ederim,
Gönül fýrçamýn deðip, daðýtamadýðý tek eserim bildim.
Ama sen gittin!
Belki de “GÝT” deyip, sadece beni “ÝTTÝN” bilmiyorum…

Kurumadan dönesin diye ne çok aðladým,
Sensiz dünyayý varsýn görmesin diye gözlerimi daðladým,
Kalemi akrep, kaðýdý yelkovan bildim;
GÝTTÝ! Durdu zaman… Yazmayýn artýk dedim, baðladým.

ANLIYORUM…
En çok da bu zoruma gidiyor zaten.
Anlamak; neye göre, ne kadar ve de niçin?

Aþkýn, kalabalýk yalnýzlýðým artýk.

Zihnimde bir dünya ses var sen gideli.
Hangi dilde, hangi acýya mensup bilmiyorum.
Anlaþýlmayý bekliyorlar…
Ýyi de ben “SEN” mektebinden terkken,
Acýya teslim “BEN” devletindeki,
Sayýsýz “NEREDE O?” ithamlarýna,
Aþk hükmü giymiþ bir mahkûm olarak nasýl cevap vereyim,
Sen söyle?

Dünümü gördünüz,
Arkamý, önümü “AÞKLA” ördünüz,
Vuslat hayallerinden, uzlet hayatýna sürdünüz…
Sevinin!
Size diyorum…

Günümü görme zamaný gelmiþtir artýk!

Yazan: Eza – Berkefti

Sosyal Medyada Paylaşın: