Gözlerin düþüyor düþüme çözüldükçe hülyalarým savrulan bir rüzgâr oluyor kirpiklerin.
Bir yaným hasret bir yaným özlem içimi yakýyor bu eriþilmez gurbet.
Yoksulluk sarmýþ dört yanýmý ve kimsesizliðin korkunç yalnýzlýðý sen de yoksun ki yanýmda kime sarýlayým ? yüreðim avaz avaz konuþursam yaðmurlar yaðacak yine adýný yazdýðým kaldýrýmlar ýslanacak ve silinecek izlerin.
Gelmezsen gülüþleri tükenir bu kentin bütün sýðýnaklar uçurumlara açýlýr.
Gelirsen... bu karanlýk bir gül olur saçlarýndan sýzan yaðmurdan tutuþur begonyalar bakýþlarýndan.... ölümü kovalayan bir göçebe olan ben bütün ölümleri öldürürüm gözbebeklerinde
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet ZAFER Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.