YAZGI

Kader örmüþ aðýný, dikenli teller gibi
Bedenine batarken, yüreðini söktürür
Yuvarlanýr durursun, görünmüyorken dibi
Derdine dert katarken, gözünden yaþ döktürür


Alýn yazgýsý deyip, razý olduk bir kere
Vadesi dolmadýkça, kahrolmuþ sun boþ yere
Sancýsý aðýr gelip, dönüþse soðuk tere
Beterine çatarken, diz üstüne çöktürür


Daha kaç defa sýnar, veremedikçe karar
Üç beþ gün mutlu etse, sevinsen neye yarar
Mükafatý bellidir, kalbe ettikçe zarar
Huzur ile atarken, neden boyun büktürür ?


Kabustur gecelere, sabahý bilinmezken
Düzelmez bin yýl geçse, bu yazgý silinmezken
Ne baþý var ne sonu, çentikle dilinmezken
Uykusuzca yatarken, içerini bürktürür


Güldürmezken yüzünü, bunca çektikçe çile
Baðlanýr tüm sözleri, sükut vurdukça dile
Zamaný geldiðinde, sonunu bile bile
Okkasýyla tartarken, yaþamaktan ürktürür



Nesrin Önem
02 11 2016


Sosyal Medyada Paylaşın: