Doðmaya eriniyor güneþ yorgun, ay yorgun
Söylemeye mecal yok dilimdeki vay yorgun
Uzar gider mahþere açýlmayan kördüðüm
Dolanýr kývrým kývrým adressiz yollar yorgun
Ruhumda nemli duvar kerpiç kerpiç ördüðüm
Göðün kuþaðý renksiz yeþiller allar yorgun
Nedir küçük dünyanýn büyük insana kastý
Ýhtirasla doldurur tevbe sýzdýrýr testi
El süremez o günde hem düþmaný hem dostu
Ukba gölünde yüzer dört kollu sallar yorgun
Þer bulutundan zengin nur damlasýndan fakir
Kul gözünde bahtiyar sýrlý aynada hakir
En þerefli nisyanda kurt ile kuzu þakir
Arý kovanda mahcup þifasýz ballar yorgun
Devrilir köksüz çýnar rüzgar eser derinden
Tek tek kopar yapraklar toprak oynar yerinden
Çor nefeste çýrpýnýþ medet umar Bir’inden
Meyveler zehre durmuþ kýrýlan dallar yorgun
Bulanýk yataðýnda dere yorgun, çay yorgun
Hepsi yýlký yolunda kýsrak yorgun, tay yorgun
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.