Durdum, þöyle uzun uzadýya baktým Bir baþýndan diðer bir baþýna Yaþadýðým sokaðýn Birileri giriyor, birileri çýkýyordu Hep bir yerlere hiç durmaksýzýn Düþündüm sonra Hayatta böyledir aslýnda Bir kapýdan giriyoruz, Birinci kattayýz Ýlerliyoruz sonra Ýki, üç ve beþinci kata kadar çýkýyoruz, derkeeen Son kata geliyoruz Kat sayýsýný bilemiyoruz iþin kötüsüde o ya Yoruluyor ve bir asansöre biniyoruz Yavaþ yavaþ inecek zannederken Asansör bozuluyor birden Aðýr aðýr çýktýðýmýz merdivenlerini hayatýn Hiçbir katý göremeden Hýzlýca iniyoruz aþaðýya doðru Baþlardaki gibi birinci kata da deðil üstelik Öyle bir iniþ yapýyor ki… Asansör indiriyor bizi hem hayatýn hem de yerin yedi kat altýna… Hiç ummadýðýn yer ve zamanda…
Cumhuriyet Bayramýnýz Kutlu Olsun Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.