Soðuk, sisli, nemli bir gün Ve boðuk kokuyor hava Karayelden esiyor, üþüyorum Oturuyorum, duvarlarý sessizlikten inleyen Karanlýk sessiz birkaç yüzyýllýk Tozlu, kara tahta banklarýnda Karlstad istasyonunun Köþede alabildiðince sinmiþ, kasketini bir an çýkartmayan, Annesinin eteðine sýkýca tutunmuþ çocuk, Bakýyor ve seyrediyor beni korkak bir eda’yla Üþüyorum, Yaðmur yaðacak belli, Romatizmalarým azdý yine Biraz sonra bineceðim perondaki trene Trenin beni götürdüðü yere, bir bilinmeze Hüsranlarla, kaygýlarla Kavgalarla, zararlarla, Kýsacasý aþklarda ama aþksýzlardayým Her sevdada gönül alýyor bir yara Diðerleri gibi baþladý ve bitti bu da Her gelen bir þeyler götürürken benden Bakýyorum ardýndan parçalanan yüreðimin hiç ses etmeden… Akýp giderken günler ellerimden göz göre göre Seyircisiyim adeta ardýndan bakan boþ gözlerle Trenim kalkýyor birazdan bir bilinmeze Bende bir bilet aldým gidiyorum, o ’’ bilinmeze’’ Gidiyorum beni götürdüðü yere Biliyorum kalacak burada bir yaným Elveda dostlarým, Elveda düþmanlarým Elveda canýmý taþýyaným Elveda güzelliði bana yaþatan bütün aþklarým Ýki arasýnda kaldým nemli bir zamanýn Kalmak için bir sebebim yok anlayacaðýn…
Eylül -1999 Sosyal Medyada Paylaşın:
Hatice Müge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.