ŞİİR YAZDIĞIMI SANIRDIM...
Ölmeli mi kimsesizlik, yorgun mabedimin
Üstüne örten bir peçe kývamýndaysa?
Gömmeli mi ya da yaþayan ölüleri,
Hem de mola verdiðim her durakta
Bir düþ’ün arka yakasý iken
Sýrtlandýðým ah yüklü töhmet…
Devrilmeliyim belki de:
Ýki seksen nakþeden göz pýnarlarýmda
En hoyrat kelam iken
Görünmezliðin tecellisi buruk bir ahkâmda,
Yankýsýný da göz ardý etmeden
Silinip gitmeliyim
Kurþun kalemin marifeti
Yüzümde yarým yamalak bir tebessüm.
Nizamý kayýp bir þehirim hanidir
Üzerini usul usul örttüðüm…
Sessiz o da benim gibi ve kýrgýn bir terennüm
Boyutsuzluðun coðrafyasýnda devinen.
Kýrýlgan ney’in buðulu sezgileri,
Kýrýlganlýðýn atlasý darmaduman hüviyetim,
O soluk benizli adamlarýn karargâhý
Yetemediðim her tahakkümse
Israrcý mülkiyeti
Bariz terk edilmiþliðim.
En hüzünlü þiire konuþluyum bu gece:
Yitip gidenlerin nezdinde
Elimde dolu bir sayfa
Ýmgelerin çýðýrtkanlýðý ve altýnda tek bir imza:
Kayýtsýzlýðýmýn þerhini düþecektim oysa þiire
Eðer ki rüyalarýmda yakalandýðým bir ozan olmasaydý
Pablo Neruda.
Dün tanýþtým zati halleriyle:
Bendeki de cehaletmiþ hani,
Þiir yazdýðým sanýrdým,
Al iþte indinde bir þiirin
Hükmeden kaderin tasarrufundaydým
Yakalandýðým hazanýn naif týnýsý kulaklarýmda
Belli ki aniden rast geldim ölümüne
Yeni tanýþtýðým þairin.
Pür-neþe çýðlýklarýnýn vebali mademki
Þiirde kaybolmalara alýþkýn bir yürek
Neydi o zaman yaþadýðýma dair
Evrenin buyurduðu kehanet?
Bir tutam sevgi de yetmedi,
Boca ettim bir kavanoz þekeri,
Ýmdada yetiþti tezgâhtaki çilli kýz:
Hey, siz, dediyse de
Alýnmadým hani üstüme,
Pudra þekerinden bembeyaz þiirin üstü baþý
Ve kaygan bir zeminde
Rahmet okudum þaire,
Derken fýsýldadým kulaðýna sessizce:
Hadi, tut elimi!
Deseler ki demediðime delalet,
Desem ki dendiðine dair nice mütereddit
Tebessüm, aþka âþýk bir yürekte
Tek bir izlek yine pervasýzlýðýmýn hâkimi
Ve deseler de demeye çalýþtýklarýný
Bir bir çalsam fýtratýndan belirsizliðin
Gölgesine de sýðýnýp
Ýade etseler itibarýný yaþamadýðým zamanlarýn.
Miskin ruhlar kopçalandýkça askýdaki yalnýzlýða,
Biraz da koptukça düðmeleri
Ýki yakasý bir araya gelmeyen mahzun terennümlerin:
Yiteni yâd etmek gecenin hürmetine.
Sýðmaz iken karanýn celbi
Pabuç kadar büyük dili
Ýstifli gölgeleri
Payidar kýlacak kadar cafcaflý
Bir hüzne.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.