BOZKIR'İ
SÖNÜYOR O DA
BOZKIR'İ

SÖNÜYOR O DA


SÖNÜYOR O DA

SÖNÜYOR O DA
Bin yılda bir ışık, bir güneş doğsa
Aksama varmadan sönüyor o da
Gönlümün dağına bir maral ağsa
içimde bir alev kanıyor o da

Aydınlık yarınlar beklerken gözler
Geceyle zifire dönüyor o da
Sımsıcak bir kucak umarken özler
Zemheri ayazda donuyor o da

Bağlansam goncaya açmamış güle
Güneşin narında yanıyor o da
Pervane misali düştüğüm yola
Aşılmaz engeller seriyor o da

Hançeri saplamış akarken kanım
Sabrımı sınayıp deniyor o da
Üstüme örtülen beyaz kefenim
Tennure sanıp da dönüyor o da

Harına düşmüşken ateşin narın
Gönlümü baharda sanıyor o da
Görünmez atimiz karanlık yarın
Meçhule rotamı sürüyor o da

Bozkırî akıtır gözden yaşları
Damlası düşmeden kuruyor o da
Hayalen kurarken olmaz düşleri
Bedeniz solunu vuruyor o da
Adnan SİVRİ/BOZKIRÎ 28.10.2016

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.