Sabah uyanýrdým Neþ’e içinde Fýrýna koþardým ekmek almaya Dumaný üstünde sýcacýk ekmek Tereyaðý ne güzel de kokardý Sokaktan geçenin sesi duyulur Simitçi, poçacý Sütçü Yoðurtçu Ne korna sesi var Ne de gürültü Sessizliði bile nasýl özledim Simitçi, yoðurtçu Yok bu þehirde
Adýmým atýnca Evden sokaða Günaydýn Ahmet dede Günaydýn bakkal amca Günaydýn Fatma teyze diyorduk Yüzlerde tebessüm Hep gülüyorduk “Nasýlsýn” diyordu onlarda bana “Ýyiyim” diyordum seviniyorduk Selam alýr Selam verirdi herkes Komþular, komþuya “çaya gel” derdi Ýzzeti ikramý, herkes severdi Tatlý dil Güler yüz Yok bu þehirde
Akþamlarý bekçi vardý sokakta Arada bir de Düdük çalardý Yabancý birini görse Durdurup Gerektiðinde de kimlik sorardý Güvenliydi sokak Ýþ yeri, evler Her yerde Mýsýrcý, börekçi olur Turþucu yanýnda yerini alýr Faytonlar geçerdi taþlý yollardan Her yerde bir çeþme Geçmiþten gelen Yazlýk sinamalar dolar taþardý Ýnsanlar doðal ve güzel yaþardý Ne bahçeli evler Ne, çevlik bahçe Turþucu Börekçi Yok bu þehirde
Geri verin bana Geçmiþ, dünümü Evleri betondan, her þey yapmacýk Ne “hayýrlý Cuma” ne “selamlaþma” Ýnsani hasletler Yok bu þehirde Düne her bakýþta yandým Sýzladým Ben o eski þehri nasýl özledim.
Sadýk DAÐDEVÝREN Aþýk LÜZUMSUZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.