Gönül Virane İken

Sarýldýkça hayata, umutlarý bitmedi
Can ödün veremedi, gönül virane iken
Kovalayýp dursa da, hüzün baþtan gitmedi
Göz öne seremedi, gönül virane iken


Boyun eðdi yýllarca, lal olan dili sustu
Kabuksuzken yarasý, sancý vurdukça pustu
Feryadý duyulmazken, suskunluðuna kustu
Gam keder yeremedi, gönül virane iken


Harlarken alevleri, közler de içi yandý
Akýttýkça gözyaþý, damardan sýzan kandý
Sabýr taþý çatlatan, yaraya tuzu bandý
Göðsünü geremedi, gönül virane iken


Rengarenk açýyorken, aþk bahçenin gülleri
Þakýyarak üstünde, ötse de bülbülleri
Hasret ateþi harken, savuramaz külleri
Toplayýp deremedi, gönül virane iken


Mutluluk kelimesi, aðýr geldi diline
Kalmadý tahammülü, buda böyle biline
Sývandýkça topraðý, bulanýyor miline
Sonuna eremedi, gönül virane iken


Nesrin Önem
27 10 2016



Kinini kustu, akýttý içindeki zehri
Yüreðim sürekli kanamakta hüzün nehri
Arayýp tarasan beni nafile, bu þehri
Gerçeði göremedi, gönül virane iken Teþekkürler deðerli Sadýk Yýlmaz kalem dostum
Sosyal Medyada Paylaşın: