GÜL KURUSU KADAR

Zamanýn koynunda
Hasret nakýþý güz yapraðý
Dikensiz solan gül kurusu
Kýrýk bir çerçeveden
Dudak ucuna asýlý kalmýþ
Bir busenin hayalini uzatýyor
Ecnebi bakýþlarýný fýrlatarak
Gözbebeklerime
Limitsiz çoðaltýyor çýðlýklarýmý
Boþluklarým derinleþiyor
Hasretin tadý bir baþka oluyor
Sol yanýma uzanan dip yalnýzlýðým
Zamanýn etine batan týrnak sancýsýyla
Dolaþýyor zihnimin doruklarýnda
Firari bir sevdalý gibi
Hasrete aðlayan
Akasyalarýn kokusu burnuma
Koyulaþan gölgeler
Göz kapaklarýma sürüyor rengini
Sesin sesime
Yüreðin yüreðime deðiyor
Göðsümün çeperinde
Uyuklayan zar gibi
Ýncecik bir maviye dokunuyor
Karanfil saplarý
Ve dalýna gücenik
Ortanca yapraklarý
Adýný adýmýn yanýnda anýnca
Sayýklamalarým
Dipsiz kuyulara düþüyor
Sesim anadan üryan
Matlaþmýþ gölgem uzuyor
Güvercin bakýþlarýndan
Sineme düþen ýslaklýk kadar
Tenimin üstüne vuran
Iþýk hüzünlerinin sarýsý kadar
Bir kuþluk vaktinde kokan
Hasretlik birikiyor içimde
Dikensiz bir gül kurusu kadar
Müþteba Güneþ

Sosyal Medyada Paylaşın: