KITMİR

Gün doðunca maðaraya her gece,
Bir telaþ sarardý Yarasalarý
Çevirirken kutlu el,
Yüz yýllar boyu bir saða bir sola
Çürütmesin diye toprak ana bir yanlarýný,
Kimsecikler görmemiþti onlarý.
Ýzleri silinmiþ, unutulmuþ
Dillerde dolaþan serüvenleri.
Gözleri açýk kalsa da dünyaya
Kapanmýþtý kulaklarýna
Yeryüzünün nahoþ sesleri…

Bilemediler onlarýn bir ayet,
Bir muþtu taþýyacaklarýný.
Tam üç yüz dokuz sene geçecekti aradan.
Þehirde zalim hayat sonlanacak,
Bir gümüþ akçe sýrrý aralayacaktý.
Saçý sakalý karýþan tarihin uzayan týrnaklarý,
Geçmiþi bir bir parçalayacak…

Hikâyeleri güzel, görüntüleri nahoþtu
Sýnav çetin olsa da sonuç aþýlacak yokuþtu
Zor hayatý geçmiþler,
Zalim Dokyanus’a inat yollarýndan dönmemiþlerdi.
Çünkü sonsuz kudret ve azamet sahibi,
Tarihi bir misyon yüklemiþti onlara.
Küçücük çekirdekte saklý koca çýnarlar…
Bilinmez kalplerde,
Sýrrýna eriþilemez,
Hikmetinden sual olunamaz gizemler gizliydi;
Doðruluþlarýn da,
Dik duruþlarýnda…

Eðilmediler zulmün putuna
Düþmedi çocuklar gökdelenlerden
Kolayý yapmak deðildi iþleri
Ýlahi buyruðu taþýmak o kadar kolay olmazdý elbet
Emir cüceden
Buyruk yüceden gelince,
Kýlýç kýndan çýkýp sýyrýlsa da;
Yürekleri baþkaldýracaktý meydan çýðýrtkanýna.
Asýl yüreksizlik,
Onu yürek yapana karþý duran
Küçülen, ufalanan
Süfliler diyarý sapkýnýna boyun eðmek
Dur! Diyememekti
Korkaklýða…

Zulmetin gücü kolaya kaçanaydý
Dünyanýn aldatmacasýna kanmak
Düþen yýldýzýn günün birimde ay olacaðýna inanmaktý
Güneþ aydýnlýðý görmeyen gözler
Ayýramadýlar sahte ile gerçeði…

Soylarýndan dolayý kýsa yaþam hakký tanýyan,
Kýsacýk ömrüne ilahlýk sevdasýný sýðdýran zavallý,
Görememiþti yolun sonunu.
Oysa onlarýn ömrü çaðlar açacak,
Bir Tarsus çobaný ona þaþacaktý.
Soy sop deðildi onlarý yaþatan,
Gün gelecek,
Yeni bir devir doðuracaktý bu kutsal vatan…

Bu savaþta haçlýnýn salibi yeniden kýrýlacak
Mil çekilmiþ gözler ‘elif’, te þifa bulacaktý
‘Gerçekten’ yola çýktý zannýyla izinden gidilen bir kiþi,
Görmezken bunca azmýþýn yerle bir olduðunu,
Bir kez daha denemek istese de;
Okunmuþ hikâyeleri boyayarak,
Çocuk kitaplarýnda…

Yenilgi; azmýþa güç veriyordu yenildikçe
Çaka gafletine takýlan satýlmýþ
Vefalý olamamýþtý dön olduðu gibi…

Kendini miskinler yanýnda göstererek girdiði serüvende,
Uzun zaman yandaþ devþirse de bilerek bilmeyerek.
Topladýðý azla birlikte çok gafilleri,
Kurtaracaðým diyerek alsa da gemisine,
Baþladýðý karadaki okyanus gezintisine,
Kendine vefakâr süsü vererek uyuttuðu insanlýk,
Anlayacaklardý bir gün;
O, ne Tarsuslu çobandý gerçeði anlayacak,
Nede onlarýn peþinden gitmek için dile gelen
Ve asýrlar boyu onlarýn kapýlarýnda bekleyen…


Anladým, sen o deðilsin;
El öpüþ- diz çöküþleri göstermelik,
Gözyaþlarý arýzadan mütevellit.
Kehf’imin kapýsýnda bekleyen,
Beni görünce sevinmiþ edasýyla,
Ayaklarýma sarýlýp titreyen,
Müjdelenmiþ ruh.
Bekçimi kaçýrýp yerine geçen
Yabancý urbaya bürülü kýtmir…
19.10.2016
Abdurrahim KÜÇÜK

Sosyal Medyada Paylaşın: