GEL GÂRİ!

Aþýndý daðlar, taþlar; senin yolunu gözler
Göz ufukta beklettin, durma yeter gel gâri!
Muhabbet köprüsünden, geçmeden hiç olur mu?
Çilesini çekmeden, bulmak kolay mý yâri?

Serkeþliði seçersen, emekler gider güme
Sarý, kýrmýzý, mâvi… Bir çeþit renktir füme
Ýþte ben söylüyorum, kimse “demedi” deme
Haramlarý terk eyle, sonra boylarsýn nârý.

Olmasýný istersin; bir elin balda, yaðda
Bir ayaðýn mezarda, gönlün bahçede, baðda
Mâvera denen yerde; o âlemde, ukbâda
Îman, amel yok ise; inlersin zâri zâri.

Kuralý çiðnemiþse, bir derdi var onunda
Kim yanlýþ bir þey yapsa, piþman olur sonunda
Asýlýdýr fermanýn, yaðlý urgan boynunda
Suçu sen iþlediysen, göze aldýn mý dârý?

Ona göre yaþa ki, orada yüzün gülsün
Bâtýllardan yüz çevir, tevhit kalbine dolsun
Ay, yýldýzý denede, sýra güneþe gelsin
Üflemekle söner mi, mümkün mü Hakk’ýn Nûr’u…?

24/10/’16
Hanifi KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: