“””fakat þimdi biraz uzaklaþ biraz daha nefes ucum bile deðmesin sana yoksa usul usul susarým””” **************************************** Sen dedin de ben, Hayýr mý dedim ? Ben sessizce çöllerime dönerim. Sen iste ! Fizan’a bile giderim ardýma bakmadan. Yeter ki sen susma ! Sen susarsan evren susar. Hilaller öksüz kalýr surlarda. Gül-i zar lar öksüz kalýr, Bülbüller öksüz kalýr. Þiir’in ahengi biter. Sen susma ! Hiç dinmesin bu rüzgar Sen susma ! Aðlamasýn þiirler. Ben giderim. Yeter ki sen susma.
”Nihali kadi dilcuying sening þahi güli terdür, Dahaning taze gonca ruhluk gülbergi gabardür.” FURUGÝ Bir fidan kadar zarif olan sevgili, senin dilciðin, gerçekte gülün teridir Dahasý,yeterli olmayaný,açmakta olan goncanýn ruhu, yapraðý ve üzerindeki çiy damlasýdýr FURUGÝ Burada, Furugi : “Fidanlýk” sorsa da muammasýnda, Biz; kýzýl gülü, Çið damlasýnýn bile etkileyeceðini biliriz. Onun duygulandýðýnda; Kekelediðini, Konuþamadýðýný da biliriz. Zaman zaman aðladýðýný da.
Sonra da dedim ki:
Kýzýl þafaklarýn ey kýzýl gülü Dor at yelesinde salýnma yeter Terk ettim diyar-ý Mýsýr’ý,Nil’i Yeter ki sözümden alýnma yeter
…..VE “Ehl-i dildir diyemem sînesi sâf olmayana Ehl-i dil birbirini bilmemek insâf deðil” Diyordu Nef’i Ve ardýndan Fuzuli “Gerçi ey dil yâr içün yüz verdi yüz mihnet sana Zerrece kat’-ý mahabbet etmedün rahmet sana” Diyordu amma Ey Ýstanbul ! Ülgerçi yine anlamadý beni Kalemine kýrmýzý kurdela baðlayýp Mýsra mýsra geziyormuþ þiirlerde :::::::::::::::::::::-0-:::::::::::::::::::: O ÞEHR-Ý ÝSTANBUL KÝ KENT ÝÇÝNDE BÝNBÝR KENT OSMANLIYA OLMUÞTUN ASIRLARCA SEN BAÞKENT DÜNYALARA BEDELSÝN NERDE EÞÝN MENENDÝN BÜYÜLERSÝN ÝNSANI HER YOLCUYA BÝR DERBENT :::::::::::::::::::::-0-:::::::::::::::::::: Sen ki Ey Ýstanbul Her þaire bir durak Her sevdaya bir uðrak Sevenlere bir liman olmadýn mý ki Can içinde canan’ýn,gözlerine bakan ben Dedim ki ey sevgili Düþün “Beni böyle bitkin Seni düþünürken düþün” Tebessüm oluþsun dudaklarýnda Þimdi eski yokuþlarýný aradýðýn bu kentin Sokaklarýnda Zaman ötesini düþlemektesin Dinen fýrtýnanýn sessizliðinde Haliç’e demirlediðin ela bakýþlarýnla Aðlamaklýsýn
Offfff,off Tarihten bir yaprak düþerken yere Senin de gözlerin doldu kýzýl gül Her hazan yürekte açarken yara Söyler misin sana no/ldu kýzýl gül
Nedim’i del/eden Lalezarlarda Bülbül þeyda oldu Ah-ý zarlarda Kýzýl gül açmýyor nevbaharlarda Mana aleminde öldü kýzýl gül
Sen Dede efendi’den “”””Yine bir gül-nihâl aldý bu gönlümü Sîm-ten, gonca-fem, bî-bedel ol güzel âteþin ruhleri yaktý bu gönlümü Pür-edâ, pür-cefâ, pek küçük, pek güzel Görmedim kimsede böyle dil - rübâ Böyle kaþ, böyle göz, böyle el, böyle yüz â’þýkýn baðrýný üzmeðe göz süzer El-amân, el-amân, her zamân ol güzel””””” Bu segah þarký’yý dinlerken sen Ben ise kendi çölümde Ýnleyen bir naðme eþliðinde Aðlamaklýydým Sen musiki bahçelerinde dolan Fasýllara eþlik et Benli duygularýn demlensin Sûzinak deryasýnda
Ey Ýstanbul Ufuklarýný süzen Sularýnda yüzen bir fýrtýnanýn Esrarlý Ecesine selam söyle De ki: Yürek yangýnlarýný söndürme Yansýn Bir semahta Mevlana ile Dönsün Bu dönüþün bir ucunda sen Diðer uçta ben Kavuþuruz kim bilir
Sadýk Daðdeviren Aþýk Lüzumsuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASIKLUZUMSUZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.