Kara gözlüm niye üzgün bakarsýn
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin
Küsmüþ gibi, bakýyorsun hayata
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm, salývermiþ kolunu
Bükmüþ gördüm, sülün gibi boynunu
Kara gözlü, anasýnýn kuzusu
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm, tarak çalmýþ saçýna
Genç yaþýnda, düþmüþ gençlik aþkýna
Kara gözlüm, ne gelmiþse baþýna
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Karagözlüm, yere bakar gözlerin
Derdin neyse, hiç gülmüyor yüzlerin
Yorgun gibi, yere sarkmýþ ellerin
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
Kara gözlüm Þu Yüksel’in aþkýna
Bir gülümse, yüzlerinde güller açsýn
Kara gözlüm, neler oldu þu sana
Hep üzgünsün, hiç’ mi gülmez yüzlerin.
21 Eki. 16
Ahmet Yüksel Þanlý er