Mavice Bir Selam Yolladım!

þafaðýn yansýmasýdýr yüzümdeki kýrýlgan ve yorgun çizgiler...
en umut ettiðim yerden vuruldum, gülüþün(üz)den!




yok artýk!
insan çöplükleri içinde umut kýrýntýlarý aramak
sevda diye yormak kendini
laftan anlamaza
söz dinlemeze


yok artýk!
gözyaþý nehirlerinde boðulmak
yakamozlar þahitken
ay tutulmuþken gördüklerine
ve saklarken ýþýðýný yýldýzlarýn önünde
kendinden bile!


yok artýk!
rüsva eyledin beni aynalara
yine yalancý çýktý adým
suya b’akarken hoyratça!


bu dünyanýn
gidenlerine aðýtlar yaktýrdý hep
bu hayat beni!
yoksul sofrasýnda
soðan-ekmekti yalan geliþler!


yok artýk!
nimete yemin eden namerte inanmak!
yok ulan yok!
çocuk gülüþlerin ardýnda s’aklanan
b’elaya ortak olmak!


mavice bir selam yolladým tüm gölgelere!
yok artýk!
gölgenin de gölgesi olmak!
yok...yok!


ben bu mahallenin ya’saklý çocuðuyum
bütün oyunlarda ebe sayar beni tüm körler!
eþgalim düþer
tüm yandaþ gazetelere
bütün manþetlerde
cezalý sayar beni tüm uydurma haberler!
yok artýk oyun içinde oyunlar!



oyun bitti der ebe
ve daðýlýr tüm körler!
sizi nankörler!
ve ey sizi
gönül gözü körler
saðýrlar, dilsizler!







18.10.2016/Sevtap Kaya Nurgönül
Sosyal Medyada Paylaşın: