Gün akarken ufukta, yüksek daðlar ardýna
Umutlar tükenmesin, karanlýk bastý diye
Elbet güneþ doðacak, güzellikler yurduna
Yas tutar mý gül dalý, bülbüller sustu diye.
Mevsimler ömür gibi, yazý, kýþý, baharý
Fani dünyada ömrün, sevgi en büyük kârý
Zemheride kaldýysa, pembe, beyaz, al, sarý
Umutlar tükenmesin, gül yere düþtü diye.
Hazan mevsimi gelir, dökülünce yapraklar
Yolun sonu deðildir, saça düþünce aklar
En sonunda sabýrla, yüreði vuslat paklar
Arkaný dönüp gitme, talihin küstü diye.
Yapraklar dökülünce, göçüp gider hep kuþlar
Sabrýn selametidir, zemheride ki kýþlar
Düzlüðün kadri olmaz, olmasaydý yokuþlar
Yoldan geri dönülmez, fýrtýna esti diye.
Güzellikler çoðalýr, hep verince el ele
Gönüller bir hoþ olur, sevgi gelince dile
Sevdiðine selamý, ver seherde ki yele
Umudunu tüketme, kar yolu kesti diye.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.