EYLÜLÜN NE SUÇU VAR?
Yapraklar dökülürdü, þimdi toprakta canlar
Eylülün ne suçu var, kabahat yüz verende
Ýhanet pusu kurdu, virane oldu hanlar
Eylülün ne suçu var, kabahat söz verende.
Çivisi çýktý yurdun, talan olmakta baðlar
Ateþ düþtüðü yerde nice yürekler daðlar
Millet günlük oynaþta, Ana, baba, yar aðlar
Eylülün ne suçu var, kabahat köz verende.
Bu kadar çürük müydü, memleketin temeli
Yüzyýllardýr nifaktý, ecnebinin emeli
Ýçten dýþtan birleþti, hainin kirli eli
Eylülün ne suçu var, kabahat gaz verende.
Ne güzeldi Yurdumda, yazlar, baharlar, kýþlar
Evlerin saçaðýnda, huzur bulurdu kuþlar
Doðduðu topraklarda, hain oldu bakýþlar
Eylülün ne suçu var, kabahat göz verende.
Nutuklar atýlmakta, ‘’Ölmesin hiç çocuklar’’
Sapý bizden baltalar, az deðiller pek çoklar
Vatanýný savunan, çocuða döndü oklar
Eylülün ne suçu var, kabahat hýz verende.
Kalleþlik insanlýkta, asla sýðmaz bir dine
Yýlan, çýyan zehriyle, geçip inerken ine
Kimisi mazlum diye, gönül verdi haine
Eylülün ne suçu var, kabahat iz verende.
Ýhtiþamlý maziyi, destanlarda anarken
Nasýl yaþamalýyýz, sinede köz yanarken
Vurulup sýrtýmýzdan, için için kanarken
Eylülün ne suçu var, kabahat giz verende.
Ahmet MORAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.