Yol beni tutuyor!

o gün deli gibi koþtum
üzerimden kelimeler döküldü
þangýr þungur çalkalandý içimdeki boþluk
ayak tabanlarým þiþti
nefesim nefesime zar zor yetiþti
herþeye raðmen, yine de kaçtý tren
geç kalýnmýþlýk kaderse,
bende altýn harflerle yazýlmýþ zaten
üstelik her durak bana yabancýsýn dedi
bir kýþ kýþ bakýþý attýlar sorma gitsin
e hangi istasyon ’hoþgeldin’ diyerek öpecek alnýmdan, bilemedim
git git git -
bi türlü gelemedim...

çýðlýk çýðlýða baðýrýyor raylar
gýcýr gýcýr inliyor
hep ayný þarkýyý tutturmuþ, acý acý söylüyor:
"bu kaçýncý hikayeyi sürgün ediþimiz
bu kaçýncý keder yüklü vagon
ite kaka giden kaçýncý yolcu
durun artýk durun!
bir soluk, bir akciðer daha ödünç lütfen
ben deðilim, ilerledikce kalbinizdir ezilen"

beni evime götür mavi bulut
yastýðýmý getirsene ýlýyan güneþ
renkli mandallarýmý özledim plastikten de olsa
gökyüzüne hayaller tutuþturdum onlarla
atýn çöpe bayatlamýþ masallarý, midem bulanýyor
yolcusun diyorlar bana, yeter artýk yeter,
yol beni tutuyor!

✒T.Y.

Sosyal Medyada Paylaşın: