Uyanma Zamanı

Endiþe ve korkuyla uyandý uykusundan
Uyandýðýndan da emin deðildi ya bir bakýma uyandým diye düþündü belki de
Gerçekle hayal arasýndaki çizgi ne kadar da yakýndý
Gözleri açýkken hayal kurabiliyordu, kapalýyken de gerçeklerle yüz yüze gelebiliyordu
Ayaða kalktý yavaþça pencereye yöneldi perdeyi açtý
Alaca karanlýktý zaman…
Aydýnlansýn hava diye düþündü cama vuran yaðmur damlalarýna bakarak
Güneþ açsa diye geçirdi içinden
Güneþ tomurcuklanan çiçeklere vursa yüzünü ve çiçekler açsa
Ve ýsýtabilse buz kaplý yürekleri
Yoksa ýsýtamaz mý diye de kaygýlandý birden
Güneþin bile ýsýtamayacaðý kalpler nasýl olabilirdi
Neden dünya dar geliyordu biz insanlara
Ve neyi paylaþamýyorduk
Ýnsan olmayý hak ediyor muyduk doðru dürüst düþünemedikten sonra
Sahi beyin denilen þey nasýl yýkanabiliyordu
Kötülüðün kaynaðý neydi
Dünya neden dar geliyor hepimize
Ýyi insanlar nerede
Ölü topraðýmý serpildi üzerimize
Kalkamýyor muyuz?
Korku tohumlarýnýn hasat zamanýmý yoksa
Sevgisizlik dedi içinden…
Yeterince sevemiyoruz baþta kendimizi ve sonra diðer her þeyi
Okuduðu haberler izlediði programlar ne vahþiydi
Ölüm kol geziyordu her yerde
Görmek duymak bilmek istemiyordu
Nereye kadar dedi sonra
Pencereden bakarken alacakaranlýktý hala zaman
Uykuda ve bir rüyada olmayý diledi içinden
Oysa deðildi biliyordu
Ve kaçýþ yoktu kaçmamalýydý da
Yüzleþmeliydi, huzura kavuþmak için
Kendisi için baþkalarý için
Her þey için
Uyanmalýydý….



Sosyal Medyada Paylaşın: