Beklentileri indirgemek, hedefleri küçültmek, sadece kendi iç sesinizi dinleyebilmek... Sivrilmeden aþýrýya kaçmadan basitçe yaþayabilmek... Hýrslara yenik düþmeden, mutlu olmayý baþarabilmek, huzur içinde olabilmek... Ve bazen grinin tonlarýnda yaþamak... Rengarenk bir gökkuþaðýný içimizde saklamak içindir.
Ne beyazdým ben ne de siyah, grinin tonlarýnda yaþýyordum. Kurþun kadar aðýr düþüncelerin altýnda kalmamak içindi kaçýþlarým. Görüþ açýsý daralmýþ dumanlý yollarda, ufuk karþýmdaydý arayýþlarýmda. Ne neþeliydim ne de çok kederli, hüzünlüydü benim pencerem. Ne kahkahalar içindeydim ne de aðlamaklý, Ölçülüydü her þey...
Ne düþtüm ne de koþtum, ayaktaydým, yürüdüm yollarda. Ne beyaz çoktu ne de siyah azdý... Ne melankolikti aþkým ne de kara sevda. Ortalama bir hayattý iþte, Ne sýradandý ne de olaðan üstü. Ne beyazdý ne de siyah, Grinin tonlarýndaydý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derya Yücel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.