Sözler aðýzdan çýkmadý . Hep kaldý o sözler , bir yerde Prangalar vurulmuþ ayaklarýna ... Tutsak . Yok , yanký bulmayacak dudaklarýmda . Duyulmayacak ...
Gözler sanki aðýzlarý varmýþ gibi konuþuyor belki Ama kim anlar gözlerin dilini ?
Bir rüya hani þifrelerini çözmeye çalýþtýkça içinde kaybolduðun . Ya da kabuslarýný düþün , karmakarýþýk . Baðýrmak istiyorsun . Avazýn çýktýðý kadar ... Gücünün yettiði kadar baðýrmak. Ama sesin çýkmaz . Hiç sesin duyulmaz... Kendini parçaladýðýnla kalýrsýn ... Gelir yakalar seni o kaçtýklarýn . Ýstersin sesini duyan kulaklar .
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rabia Uslu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.