Çiçekler

Topraðýn altýna kablolar döþersin daha fazla muhabbet için
O kablolardan sevgi konuþursun
Özlem konuþursun
Bir taraftan bir çilt þiir gider
Diðer taraftan bavullarca özlem gelir
Yaralar sarýlýr bazen de büyür
O kablonun üzerine çiçekler aðaçlar ekersin
Yaz gelir meyvesini yersin, çiçeklerini koklarsýn
Kuþlar konar dallarýna yuvalar yapar
Arýlar konar çiçeklere bal toplar
O bal merhem olur sabahý olmayanlara
Kifayetini yitirmiþ duygular anlamsýzlýðýna neþter vurur.

Bir gün gelir kablodan hep kan kusar
Sesler Týnýlar kahreder
Hep özlem
Artýk kablonun sokulup atýlmasý gerekir
Ama bir sorun vardýr atýlmasý gereken sadece kablolar deðildir
Üzerindeki aðaçlar, çiçekler ve mesken eyleyen böcekler arýlar

Günlerim hasým bilmeyen aðaçlara yapacaðým kötülüðü düþünmekle geçiyor.
Bir daha çiçek ekmeyeceðimi sanarak geçiyor anlarým
Aðaçlarýn korkutuyor beni
Bir gün sokulup atýlacaklar
Bunu bile bile nasýl aðaç ekeceðim
Üstelik hiçbir þeyden haberleri yok
Yaz geldi mi meyvesini verirler hesapsýz kitapsýz
Kýþ geldi mi yapraklarýný dökerler
Çýrýl çýplak olurlar hiçbir kural tanýmadan


Çiçekler soldu þimdi
Bir bir kopardým onlarý
Þimdi yeni çiçekleri hangi ellerle dikencem
Hangi ellerle meyveleri topluya cam
Çiçekleri kopardýðým ellerle deðil mi?
Bazý çiçekler kopsa da gelir bahar
Bazý baharlar çiçekler ekilse de veda eder gider
bir defa el çiçek koparmaya meyillendiðinde iflah olmaz
insan yitirir kendiliðini
Ya çiçekler hiç ekilmesin yâda eken eller hiç o çiçekleri koparmasýn




Ülker sarý

Sosyal Medyada Paylaşın: