Yokluğun Çok Soğuk
Bir baþýna yaþýyorum bu hayatý
Yalnýz bir mapus kadar soðuk
Ve idam almýþ bir mahkum kadar
Umudunu yitirmiþ yaþamaktan
Anladým ki sensiz yaþamak
Alnýma yazýlmýþ bir roman
Ve ben okudukça lanetleniyorum
Cehennem ateþi yüreðimde harlanýyor
Sonra geceler kabusum
Gündüzler ise sessizliðim oluyor
Ne karlar eksilir þehrimden
Nede güneþ doðar þehrime
Arada kuþlarýn sesinde seni bulsam da
Kanadýndan vurulan bir kuþ kadar yaralýyým
Bazen zaman sendeyken dursun istiyorum
Bazende sen yokken zaman çabuk geçsin
Ama ne sen
Nede zaman duruyor
Sen gittikçe uzaklaþýyorsun
Zaman da gittikçe benden seni eksiltiyor
Arada bir özleyip, arada bir seviyorum seni
Ve biliyorum ki
Senin yokluðunda
Bir çok kez vurulacaðým
Bir çok kez urganý geçireceðim boynuma
Ancak bir aþk
Ne kadar çok idam alýrsa
O kadar çok yaþatýr sevdayý
Sende benim bir çok kez idam aldýðým
Ama öldüremediðin sevdamsýn
Yokluðun çok soðuk
Kalbimin içi üþüyor
ibrahim dalkýlýç
06/10/2016 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.