GÜZÜN SOLGUN NEFESİ...

Ölmeli mi iklimin ekim addettiði duvara çarpýp da?
Gölgelenmeli mi yoksa kýþ güneþinde,
Kapý duvar onca hengâme,
Gizeminde saklý adsýz gölgemin yüzsüz seyri.

Patavatsýz bir cümleden alýp da nasibimi,
Zehir zýkkým olmuþken güzün solgun nefesi
Hatta uyutmayý denediðim düþlerden de
Ne ise düþen payýma.

Kondurdum iþte beyhude bir fýsýltý iken eþlik eden,
Rencide edilmeye meyilli bir gönle de yüklemiþsen
Ömrün gizemini,
Yetmedi çatýk kaþlarýnýn sefil mavisi gizlenmiþ
Suretinin nurunu taþýrken asilce.

Ýç çekiþler ki sileceði kýrýldýðýndan beri,
En dokunaklý þarkýda kondurduðum o sureyi
Yine taþan akýn akýn,
Yanlý bir aþk’a meyleden
Biraz da sýradanlýðýmý alt eden.

Bir avazda soðuttun acýmdan,
Serin düþlerden düþüþe geçtim aniden,
Sarkýttýðýn ipin dumanýna karýþmýþ adýnýn ilk harfi,
Demlendiðim onca sancý,
Dem vurduðum bir tokadýn kýrmýzý izi
Ve sonrasý, dediðime aldýrmadan
Söylemediðin sonu hikâyenin.

Baþý var mýydý da koyultulmuþ akþamýn
Lacivertine tezat düþtü diþlek düþlerim:
Kýrýk mabedin dört duvar yalnýzlýðý
Yine de bilemezler gölge kahramanlarýmý:
Sen gibi türettiðim,
Senin olmadýðýn her yerde düþ bile kurmadýðým
Ve sensiz cümleler iken nasýl da cafcaflý çoðunun gözünde,
Bir teselli iken daha bebekken evlat edindiðim
O hayaller kadar kalburüstü bir yalanda
Gizlendiði meleklerin.

Hüznü giyindim iþte:
Hüzne delalet yazmadýðým her cümle,
Külliyen yalan demeyi hep istedim:
Uzayan burnumu sen mi silecektin ve
Her gidiþin ardýndan,
Dönmeye ahdettiðim
Yine de nöbete kaldýðým soluk mezar taþý
Hele ki ibadetimin telaþý bir surede
Fýsýldarken adýný belki de bahtsýzlýðýn
O kýdemli sancýsý…

Tümden baþa adadýðým,
Baþtan sona sarmayý asla beceremediðim
Nice beceriksiz fiiliyat iþte
Þu metruk faninin gölgesine dahi sahip çýkamadýðý,
Deme sen asla deme,
Densizliðimi gölgele de hacizli yüreðinde
Sakla sadece o sýrrý
Vakti gelmeden dolunayýn
Göm beni karanlýðýn sükutunda boðulmaya ahdetmiþken,
Yeter ki dönme sözünden.






Sosyal Medyada Paylaşın: