En hafifimiz bir gram belki,
Boyu; sýfýr nokta bilmem kaç milim...
Daha onun gibi binlercesi,
Buhar olup uçtu,
Kitle Silahlarýnýn baðýrtýsýnda, bir milim bile olmadan.
Hey benim aðzým dilim,
Bazen gökyüzüne çýkartýr beni,
Bazen yerin dibindeyim gülüm...
Var olmak;
Ayaðýnýn týrnaðýndan, saçýnýn teline kadar,
Aðlayanla aðlamak, gülenle gülebilmek...
Çocukla çocuk olmak,
Yerlerde yuvarlanýp, çamurlara dalmak...
Ne mümkün geçmiþi bir anda silebilmek.
Zamanýnda yaþandý, binlerce acý...
Hepsinin ilacý, sabýr ve sevgidir yine de;
Daha önceki gibi, çabucak tüketmeyelim...
Duvarlarý yumrukladýðýn zaman,
Ellerin acýmýyorsa eskisi gibi,
Sen hissiz deðil,
Bilakis; çok duygulu adamlarýn,
Saflarýna katýldýn demektir...
Dünya; sen mi bize dar geldin,
Yoksa; biz mi sana bol geldik...
Ýnsanlýðýmýzý ölçtük tarttýk,
’’Var olmanýn dayanýlmaz hafifliði’’kadardý belki aðýrlýðýmýz...
Ya da, var olmanýn müthiþ aðýrlýðý altýnda, dik durmasýný bilmeliydik...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.