Rüzgar dalgalandý penceremde Ýçimden kopan umudun parçasý Uçtu gitti bir yerlere... Bir evin güneþe açýlan bahçesine Çiçek olmaya gitti belki de
Kuþlar çok anlatýlýr Kuþlara inananlardaným bende Çünkü onlar hiç korkmadýlar kanat çýrpmaktan Ya insanlar Baksana þu zavallýlara Nasýl da sevmekten korkup Yürek açamýyorlar aþkýn sonsuz semasýna...
Çiçeklerden zambak mesela Kirlenmeyen bir beyazlýðýn yoðunluðunda bile Geceye karýþabiliyor Kim ne diyebilir Deli bir zambaðýn Yakamoza yükselip geceyi kollarýna aldýðýnda Denize yayýlan Çiçek kokusuna Kim burun týkayabilir?
Benim sigara dumanýmýn Odamý aþmayan sýnýrlarýna Kim kýzabilir? Ýçimde ki senden baþka Gelip aldýðýnda elimden Benden baþka kim göz devirebilir....
Rüzgar yeniden dalgalandý penceremde Ýçimden kopan umudun parçasý geri döndü Sigarayý yanlýþ yerde söndürdün! Umudumun tam üzerinde....
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLDEN KIR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.