Gözlerim buðulu bir yokluða uyandý bu sabah
Ne garip gönlüm kýrýk umutlardan yazýlan þiirlere alýþmýþ
T/adýný sildi gitti diyor dudaklarýmdan
rüzgâr!
Savurmuþ hislerini zamanýn hoyrat rengine
Vurmuþ teselliyi kadehlerin dibine
Vaktin b/akýþýndan olsa gerek bu anlamsýz küskünlük
Ah ile tükenen ne çok þarký varmýþ
radyoyu açýnca anladým
Viran geçer þimdi umutlarým etme þiirleri zayi
Ne yalan...
Yýldýzlardan fallara baktýrdým
Yok zulasýnda saadet bahþeden yýllar
Sonra diz çöküp topraða aðladým
hasreti biter mi tövbeli dilimin?
Sýr saklayan zulam can kafesime sýðmýyor!
Sýkýyor...
Arþa avaz ediyor nefesim mecalsiz
Yok teselli olduðum yalanlarýn kârý
Bahtýma aþk yaðmurlarý dökülüyor
Ne gariptir ki ben çýkýp ýslanamýyorum
Serpilmiþ ölü topraðý en güzel mevsimlerim kurak
Þimdi aðlak bir çocuk var gözlerimde
Içimde harmanlanan baharý sunak ettim
Düþlerimi çalan o zalimin ellerine
/D/ilinden topladýðým tesellilerle avunurum bilmez misin, ecnebiyim bu kentte/
Nuray AYHAN... 26.09.2016 Döþemealtý/Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.