Beþ çayýydý sevgilim
Yanýmda bir müptezel
Ýnancýyla kalbimi aþaðýlýyordu
Farkýnda deðildi halbuki
Teslimiyetimin tek renkliliðinden
Atlar koþuyor þiir ilerliyordu
Düzenbaz bir sokak lambasýnýn
Altýnda ýslanmýþlýk
Mermi çekirdeðinin tek yönlü seviciliði
Kitabýn içinde geçmeyen geçimsizlik
Kemalizmden kalma bizlere
Müstesna nefretlerinden daha da öte
Sis
Atlar koþuyor biz yeni tanýþýyorduk
Adýný söylesem onlara
Cenneti suskunluðuma defnedeceklerdi belki de
On ayrý dilde kuþkusuz rahmet okuyacaklardý
Hicri bütün aþklara
Yaralarýnda hiç kapanmamýþlýk insanlýða
Farklý bir pencereden bakmak dedim belki de
Yunusun hamisi,Mevlananýn düþ kýrýklýðý
Ýmanýn telafisi,inancýn garbý misali
Tersten okumalýydým bu düþmanlýðý
Madur bir gece bekçsinin düdüðünün yankýsýnda
Yanlýz kalmýþ rejimimizin sokaklarýnda
Seni özlemek, namaz kýlmak
Günaha girmemek fesleðen kokularýyla
Müptezelden kalma birçok akþamda
Sözde sýnýfta kalmýþlýk karnesi ve hayat
Görünmeyene olmayan muamelesi
Ve sen sevgilim.
Atlar koþuyor gökyüzü uzaklaþýyordu...
.