Denizsiz pencereler

Yýldýzlarýn üzerimize kamp kurduðu bir akþam vakti,
Denizin sesini iþitir olduk odalarýmýzdan
Böyle anlarda o kalabalýktan kaçmalý veyahut kendi dünyasýna sýðýnmalý insan,
Ki ben ne zaman uzun süre odama çýksam,
Nefesimin kafesli pencerelere yöneldiðini ve bahçelerin ötelerini gören camý araladýðýný anýmsarým

Hangi yöne gittiðini kestiremem nefesimin,
Oysa o, her metresini ezbere bildiði bu bahçede beni hep gizli köþelere çekiyor,
Ve, birkaç ay hep orada, o bahçenin herbir köþesinde,
Sýký sýkýya kapandýðým pencerelerin arkasýnda o yapaylýktan beni kurtarýyor
Oysa camlarýn parladýðýný görmek çok hoþuma gidiyor demiþtim.

Gemilerin geçerken sulara býraktýðý izlere bakýyor sessizce ve çekilip gidecek olan göçmen kuþlarý düþünüyordum,
Kendi kurduðumuz o sýðýnakta ona hikâyelerimi anlatýyor, onun hikâyelerini dinliyordum
Küçük bir kýz çocuðundan genç bir kadýna dönüþtüðü o günleri anlatýrken, ara sýra sesi kesiliyor, gözleri donuklaþýyordu
Aldatýlmýþ ve yalnýz hissederdi kendini,
Boðaza yakýn bile olmayan o pencerelerden soðuk okyanus sularýna atlayýp, boðulup gitmeyi düþünürdü
Suya atladýðý o aný yüzünde görüyor, aðaçlarýn çýðlýða dönüþen sesini de iþitiyordum.
Sosyal Medyada Paylaşın: