TEK KELİME

kelimelerden kurduðum bir dünyada yaþýyorum
gün be gün artýyor kelimelerin kalýnlýðý etrafýmda
her kitapla birlikte hayatýma giren
her bir yeni kelime
kimi zaman bir duvar oluyor,
örülüyor etrafýma,nefes alamýyorum...
kimi zaman bir anahtar oluyor ,
ruhumu esir alan prangalarý çözüyor,özgür oluyorum...
kimi zaman bir yýldýz oluyor karanlýk tavanda,
hayaller kuruyor,uykuya dalýyorum...
Aslýnda ben biraz kelimelerle yaþýyorum...

kelimelerden kurduðum dünyanýn yazarýyým ben
her bulduðum,okuduðum,duyduðum kelimeyi
önce ruhuma yazarým
sonra olur ya kelime hali unuturum diye kaðýda
Sonra bakarým derin derin
kah tuðla olur örerim onu yalnýzlýðýma
kah ýþýk olur feda ederim onu bir muma
Kelimeler her daim
mürekkep misali kalemimin ucunda


gün gelecek kurduðum kelime dünyam yýkýlacak üzerime
tek kelimelik "veda" yý bile edemeden o yýkýntýnýn altýnda kalacaðým
her bir kelime ifade ettiði anlam kadarýnca
aðýrlýk kazanýp çökecek ruhuma
harf harf,hece hece iþlediðim dünyam kararacak bir anda
ve ben hiçbir noktaya gerek duymadan kurduðum cümlelerime
ilk ve son kez tek bir nokta koyacaðým
Üzerimi örten kelimelerin varlýðýna sýðýnýp
yavaþ yavaþ silineceðim dünyadan
öyle bir an gelecek ki "ben" kalmayacak benden geriye
Sadece üç harf ve sonsuz bir boþluk...
Hani bir zamanlar "var"dýk ,þimdi "yok" mu olduk?


Sosyal Medyada Paylaşın: