Penceremin önünde dinmeyen çýðlýklar Elim kolum baðlanmýþ,biçareyim... Kulaðým radyoda Yine ayný beste bir daha, bir daha... Do Re Mi Fa Sol La... -Bu zulüm ne zaman bitecek? Ýçimde kalan son bir umut... Haykýrýyor: -Pek yakýnda...
-Ýnanma... Yalan bu yalan... Beynim gerçekler kýskacýnda çýðlýk çýðlýða...
Söz tekrar yürek meydanlarýnda: -Yalan mý diyorsun sen buna? Fazla acýmasýz Unutma burasý dünya Gerçekler ve umutlar... Apayrý iki sözcük, iki ayrý rüya... Biri kabussa bir diðeri hülya...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Erva Mesel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.