Gamla doldu, yüreðimin yarýsý
Bitmez daha, yüreðimden sancýsý
Ýnim, inim inletir’ de sýzýsý
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Kader ilen yaþadýðým hayatta
Kader bitmez dert getirdi, baþýma
Geçmiþ yine þu kader’ de karþýma
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Ýnim, inim, gözüm yaþlý inlerken
Dostlar görür, anlamazdýr halimden
Sorsa dostum ben halimi söylerken
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Aðrý gelip oturmuþ’ da böðrüme
Uyku girmez, bu günlerde gözüme
Doktor gelir, hep bakar’ da halime
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Eðer bir gün, yitirirsem aklýmý
Vermem daha, kimselere hakkýmý
Dostla düþman, çevirmiþ’ de baþýný
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Dertler sardý, duruyorken içimi
Þaþkýn oldum, beðenmedim kendimi
Bir kuþ gelmiþ, görmüþ benim halimi
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
Çoluk çocuk geçirirken ömrümü
Ömrüm bitti, hoþ tutmadan gönlümü
Oðlum kýzým tutmam der’ de sözünü
Ölüm ilen, korkuturdur þu beni.
28 Eylül 16
Ahmet Yüksel Þanlý er