Yerin dibine batsýn bu gitmeler, Kimse gelmesin ulan, Böyle aþkýn da, Sevmelerin de yüzüne tüküreyim! Bakmayýn ulan! Sýðýnacak hiçbir yerim yok, Derdime derman olacak hiçbir þeyim yok, Hayatýn da, Umudun da içine edeyim… Karanlýðýn arkasýna geçeyim, Mademki kocaman bir boþluk var, O zaman kapatýrým çenemi… Arkamdan düþünmeyin beni, Ben zavallýyým… Hem de uçsuz bucaksýz bir zavallý! Atýn ulan beni bir çöplüðe, Kediler týrmalasýn ruhumu, Köpekler ýsýrsýn kalbimi, Eziyet edin ulan bana, Eziyet… Dua etmeyin… Býrakýn yolum kaysýn toprak altýnda, Býrakýn, Adi bir mevsim gibi çamura bulanayým… Kendime yer vermem, Ama bir tek… Bir tek… Sarý çiçeðime dokunmayýn… O benim tek güzel yaným, Bir tek onun yüreðinde yaþamak istiyorum, Dokunmayýn… Dokunmayýn… Dokunmayýn…
04.02.2006/SARAY Saat:00.29 B.BÝRÝCÝK
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bülent Biricik (BBiricik) Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.